M’n gebeden zijn verhoord. De onbetwiste Godheid Peter Molyneux, een der meest begaafde spellenmakers van het moment, heeft aangegeven dat Majesco druk bezig is met het ontwikkelen van een Black & White game voor de Dual Screen. De informatie rondom dit grootschalige project is spaarzaam, maar het geen wat al bekend is, wil ik je niet onthouden…

Hate it or love it
In het jaar 2001 kwam een van de meest ambitieuze gamesprojecten ooit – na ontelbare uitstellingen – dan eindelijk tot voltooiing. Black & White voor de PC werd een ‘hate it or love it game’, zo bleek uit het kansloze gejank van duizenden, zoniet honderdduizenden gamers die de superioriteit van het spel ontkenden. Gelukkig dat nog veel meer mensen dan dat, waaronder natuurlijk ik, wél inzagen over welke klasse het spel beschikte en het spel bewierookten en koesterden als een geschenk uit de hemel. Black & White was namelijk de perfecte versmelting van simulatie en spel. Enerzijds had je natuurlijk het beeldvullende wezen, dat je als een bal klei kon kneden in de vorm die jíj wilde. En niet alleen qua uiterlijk, neen, ook qua innerlijk kon jij je creatuur bijschaven en –vijlen. Anderzijds had je de spelwereld die je moest controleren als een ware God, en waarin jij je wezen op juiste wijze moest integreren. Steden moesten gebouwd worden, dorpelingen moesten tevreden gesteld worden en nog véél en véél meer. Deze punten – het trainen van je wezen en het in stand houden van je samenleving – botsten bij vele mensen: ‘Fuck, door m’n 20 dorpen heb ik geen tijd gehad m’n aap te trainen, en nu eet dat beest de helft van m’n bevolking op!’, ‘What the…. M’n dorp wordt verdomme ingepikt, en… Nee! Wat doe je nu!? Stenen kun je niet eten!!’. Dat was de reden dat Black & White door een grote massa mensen met kreten van afschuw van hun harde schijf werd afgegooid, en Molyneux niet als God, maar als de duivel werd gezien. Black & White 2 is het spel die de haters moet gaan transformeren in lovers door de minpunten uit het eerste deel weg te werken, en Black & White Creatures is het spel dat handheld spelers moet laten kennis maken met dit fenomeen. In deze preview komt natuurlijk deze laatste aan de orde.



Schaalverkleining
In grote lijnen is Black & White Creatures gelijk aan zijn PC broer. Ook ditmaal stap je in de schoenen van een Godheid, die zich met de hulp van magie en een wezen begeeft een wereld uit het verleden. Maar aangezien de Dual Screen geen PC is, zullen een aantal zaken toch een tikkeltje anders verlopen dan ‘normaal’. Zo is er vaarwel gezegd tegen de hand die je normaal gesproken in beeld ziet. Verwonderlijk is dit natuurlijk niet, de stylus of thumbtrap waar je het touchscreen mee betast, is in feite al die hand. Overigens zul je op de plek waar je overheen hebt gestreken een glinsterende streep zien die langzaam vervaagd, alsof een verse naaktslak over een pas geasfalteerd landweggetje glijdt, terwijl de zon zijn stralen als regen neer laat komen op het wegoppervlak.



Wil je in contact komen met je wezen, dan moet je een van de schouderknoppen ingedrukt houden. Op het moment dat je je in de dan tevoorschijn getoverderde wezenstatus bevind, kun je je beestje liefkozend aaien door hem zachtjes met je pennetje te strelen, of hem een klap voor z’n smoel verkopen door wild met je stylus op hem in te beuken. Dit laatste zul je natuurlijk doen om hem slechte acties af te leren, het eerste om hem te belonen voor zijn goede daden. Als je hebt besloten het spel op de slechte tour te spelen overigens, kun je je dier ook gerust zonder enige reden bitchslappen alsof je z’n boze stiefmoeder bent. Daarvan wordt ‘ie lekker hard. Hiernaast heeft Majesco met een loensend oog ook hondensimulator Nintendogs bekeken: je kunt je creatuur aanmoedigen middels je eigen stemgeluid.

Schaalvergroting
Acht eilanden zijn uit te checken, tien wezens zijn te misbruiken en daarnaast kun je tekeer gaan in meerdere spelmodi. Zo is er naast de standaard singleplayer ook het veelzeggende Creature Quest en Creature Pen, en kun je tevens in de Creature Battle het wezen van een menselijke tegenstander laten stofhappen. Alsof dit nog niet genoeg is, wordt je als speler ook nog eens verwend met allerlei kekke mini-games, waaronder de Creature Dance, en zijn er honderden unlockbare items en awards om de replay waarde als trekdrop uit te rekken.



De vraag is nu of de Dual Screen dit alles in combinatie met de meer dan behoorlijke graphics wel trekt. Volgens IGN zit ook dat wel snor. De framerate kakte op geen moment in tijdens het spelen van het spel – dat overigens nog maar voor zo’n 20% voltooid is.

Goed of slecht?
Nu is het de vraag of Black & White Creatures de goede of de slechte kant op gaat, niet als in good and evil, maar in een crap game of een niet te versmaden toppertje. Mijn instinct zegt me dat het met dit spel helemaal goed gaat komen, hoewel ik liever had gehad dat Lionhead het spel zélf zou ontwikkelen, zodat je verzekerd zou zijn van een product wat is ondergedompeld in het vloeibare goud van een van de meest talentvolle ontwikkelaars van het Westelijk halfrond. Aan de andere kant is het zo dat Molyneux en zijn kompanen een franchise als B&W nooit zouden uitlenen aan een ontwikkelaar wiens skills niet ver genoeg reiken om de serie recht te doen, en dus heb ik het volste vertrouwen dat de trouwe Nintendo aanhang begin 2006 Molyneux evenveel, nee, meer aanbidt dan Shigeru Miyamoto.