In 1998 stond de wereld op zijn kop. The Legend of Zelda: Ocarina of Time werd gelanceerd voor de Nintendo 64 en binnen enkele weken strooiden de grootste publicaties met zinnen als ‘de beste game ooit gemaakt’ en ‘absoluut onevenaarbaar’. Nu zijn we dertien jaar verder. In die dertien jaren zijn de gamers van toen wat ouder geworden, maar zijn er ook nieuwe gamers ontstaan. De kans bestaat dat deze nieuwe gamers niets afweten van de pracht en praal die Ocarina of Time in de jaren ’90 afleverde en juist voor die mensen is het spel in vernieuwde vorm uitgebracht voor de Nintendo 3DS. Of is de game juist bedoeld als een feest van herkenning voor de oudere gamers die Hyrule Field nu in 3D willen aanschouwen? In deze review wordt het spel van beide kanten belicht: die van Quint die het spel voor de vierde keer heeft gespeeld en die van Benjamin die het spel voor de eerste keer heeft beleefd. Hebben zij evenveel van het spel genoten en beoordelen ze hem op gelijke wijze? Je leest het hieronder (Quint’s gedeelte) en op de volgende pagina (Benjamin’s gedeelte).



The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D review – Quint
Het land Hyrule is in rep en roer. Een kwade koning genaamd Ganondorf is op de ultieme macht uit en jij lijkt de enige te zijn die hem kan stoppen. Jij bent Link, een jongetje dat door het Kokiri-ras opgegroeid is in een bos. Je komt er al gauw achter dat jij de voorbestemde knaap bent om de wereld van het kwaad te ontdoen en prinses Zelda helpt je daarbij. Je voegt een zwaard en een schild toe aan je uitrusting en duikt de wijde wereld in. Een wereld vol avontuur, gepuzzel en gevechten. Het is aan jou de keus hoe en in welke volgorde je het spel aanpakt, waarbij je zelfs de mogelijkheid krijgt om – wanneer je wil – zeven jaar in de tijd te reizen. Een rode draad maakt je duidelijk dat je in totaal negen kerkers aan zult doen die ieder hun eigen hoofdbaas hebben. The Legend of Zelda: Ocarina of Time is van een epische omvang en is dat vandaag de dag, gelukkig, nog steeds.

NEW!
Het woordje gelukkig staat hier niet voor niets. Als speler die het spel voor de vierde keer doorloopt, is het denkbaar dat het niet allemaal even spannend is als een paar jaar geleden. Toch weet The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D zelfs de meest doorgewinterde kenner te vermaken. Het zijn niet alleen de toegevoegde 3D-beelden die voor een spectaculaire presentatie zorgen. Het zijn niet alleen de touchscreen-controls die de inventarisatie simpeler maakt dan ooit door alles met een tik van de vinger te selecteren. Het zijn ook niet alleen de opgepoetste graphics die ervoor zorgen dat het spel bijzonder goed oogt op de Nintendo 3DS. Het is niet alleen de toegevoegde, perfect werkende gyroscoop-besturing die je laat rondkijken en richten door je Nintendo 3DS 'echt' rond te bewegen. Het zijn ook niet alleen de toegevoegde spiegelversie van de Master Quest en de Boss Fight Mode (een modus waarin je alle verslagen hoofdbazen nog eens achter elkaar kunt verslaan) die het spel opnieuw de moeite waard maken. Het is de combinatie van dit alles die het geheel tot een prettigere ervaring maken, maar dat vooral dankzij de solide basis van het spel die hedendaags nog steeds staat als een huis.



Epische voldoeningen
The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D kan het beste worden beschreven als een episch en magisch avontuur. Je groeit met het personage en breidt je arsenaal aan wapens uit tot indrukwekkende proporties naargelang je lotgeval vordert. Een nieuw wapen wordt doorgaans gevonden in een kerker en biedt nieuwe mogelijkheden in de wereld van Hyrule. Opeens kun je dat ene pad wel bereiken en plotsklaps begrijp je hoe die ene vijand kan worden verslagen. Het is het zelf oplossen van puzzels dat zorgt voor een constante voldoening in de game en dat van een kaliber dat je vrijwel nergens anders tegenkomt. Soms betreft het echte breinbrekers, maar over het algemeen gezien is alles goed te doen. Mocht je er echt niet uitkomen, dan kun je een nieuwe hulplijn inschakelen: de Sheikah Stones. Indien je een Sheikah Stone betreedt, krijg je een filmpje te zien dat letterlijk de oplossing van de puzzel laat zien om zo progressie mogelijk te maken. Ik raad iedereen stellig af hier gebruik van te maken. De kracht van de game zit hem juist in het zelf uitzoeken van dingen zonder hulpmiddelen. Hetzelfde geldt voor de vele sidequests die het spel rijk is. Mocht je even geen zin hebben om je bezig te houden met de wereld redden, dan kun je op talrijke manieren afleiding vinden in de vorm van het helpen van andere mensen. The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D zit vol met interessante en mysterieuze personages, al dan niet binnen een bepaald ras, die zo nu en dan iets van je willen. Dit varieert van het racen tegen iemand op een paard tot aan het brengen van oogdruppeltjes binnen een bepaalde tijd. Alle sidequests zijn de moeite waard en bieden gigantisch veel replaywaarde. Daarnaast zijn de beloningen nooit mis, waardoor opnieuw een gevoel van voldoening komt opspelen.



Ook voor de zoveelste keer?
Maar is dit pareltje het waard om een vierde keer te bespelen? Suis je dan niet zo overal doorheen? Jawel, maar de vraag is of dat erg is. Wanneer je het spel inderdaad voor de zoveelste keer speelt en dat op de Nintendo 3DS, heb je niet alleen de beste ervaring die beschikbaar is voor het spel, maar leer je ook de kleine dingen in de immens grote wereld waarderen. Er is altijd wel iets wat je ooit hebt overgeslagen en nu is dit het perfecte moment om dat soort dingetjes nog eens op je gemak na te gaan. Het hoofdverhaal volgen is niet meer zo spectaculair: in minder dan 20 uur heb je als kenner van de game het einde bereikt. Dan heb je echter bij lange na niet alle Gold Skulltula’s en ik durf er ook mijn hand voor in het vuur te steken dat je dan niet beschikt over alle Pieces of Heart. Om nog maar te zwijgen over de grote masker-sidequest en de tientallen andere mogelijkheden om jezelf te vermaken zoals het vissen of het vinden van alle schatkistjes in alle kerkers. Daarnaast is de kans groot dat je jezelf sommige gebieden simpelweg niet zo goed herinnert als je dacht, hetgeen je opnieuw de vertrouwde magie van het spel laat omarmen. Verder bieden subtiele veranderingen zoals het toevoegen van kleuren aan de paden in de Water Temple een positieve verrassing voor de kenner. Mocht dit allemaal niet van toepassing zijn, dan is er nog de Master Quest die een vernieuwde uitdaging voorschotelt doordat alles gespiegeld is. Echter, helaas komt deze modus pas vrij na het uitspelen van het originele avontuur. Voor ervaren spelers is dit een flinke domper, omdat je nu verplicht wordt eerst het ‘gewone’ avontuur uit te spelen terwijl je daar wellicht helemaal niet op zit te wachten. Desondanks blijft het geheel de moeite waard, zeker wanneer je de verbeterde graphics, het 3D-effect, de gyroscoop-besturing en de touchscreen-besturing in acht neemt.

Klachten
Toch valt er nog meer te klagen. Zo is de kaart op het touchscreen handig, maar door het gemis van je eigen positie in een kamer op deze betreffende kaart is het geheel nog steeds vrij onoverzichtelijk. Het moeten wisselen tussen de kompaskaart op het bovenste scherm en de dungeon map op het onderste scherm werkt niet optimaal. Het komt hierdoor meer dan eens voor dat je per ongeluk de kamer uitloopt door dezelfde deur als waar je in kwam. Ook het gemis van StreetPass- en SpotPass-functionaliteiten voelt aan als een gemis. Nintendo had best wat moeite mogen steken in het toevoegen van leuke extra’s die een geheel nieuwe ervaring met zich mee zouden brengen. Een nieuwe kerker of een nieuwe sidequest was ook meer dan welkom geweest, maar helaas voor de doorgewinterde Ocarina of Time-speler heeft Nintendo ervoor gekozen om het origineel uit 1998 qua inhoud hetzelfde te laten.



Conclusie - Quint
Het is vrijwel onmogelijk om alle facetten van The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D te beschrijven zonder dat een stuk tekst uitloopt tot een waar boekwerk. Hopelijk voldoen dan ook de woorden ‘dit is de beste game ooit gemaakt en dat geldt zelfs in 2011 nog zo’. The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D biedt je de beste ervaring die er is voor het meest epische avontuur dat Link ooit gekend heeft. Dit in combinatie met de uit 1998 meer dan solide basis en epische omvang van het spel maakt het ook voor degenen die het spel voor de zoveelste keer doorlopen, de moeite waard. Helaas ontbreekt het aan volledig nieuwe content, maar toch lijkt het onvermijdelijk dat een ieder zich hiermee vermaakt. The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D is zonder moeite de beste game die beschikbaar is op een handheld geworden, maar het is sterk afhankelijk van je eigen gamehistorie of je jezelf veel of weinig aantrekt van deze uitspraak. De vraag is dan ook: wilst thou soar or wilst thou suck?